10 JULI 2013

VERSLAG 16 Iedere dag heeft wel weer wat anders.... Gister had ik rond het middaguur net voor de siësta inkopen gedaan en ging naar de beoogde camping in Manses. Nergens een bord camping zoals in de meeste gevallen. In het gehucht bij een huis gevraagd of iemand Engels sprak wat een yes opleverde. Bleek een Engelsman te zijn. Hij vertelde dat de camping verderop na een triangle en daarna een weg die terugboog was. Het was een excellent place vertelde hij. In mijn boek stond aangegeven 1,5km van de route maar is uiteindelijk 5km geworden. De afstand was geen probleem maar de enorme hellingen wel. Na enige tijd vond ik de triangle en daarna een getekend symbool voor een Amerikaanse caravan uit de 50er jaren. Ging op de splitsing naar links en kwam hellingen tegen van 20%. Dit was alleen nog maar te beduwen. Vroeg me af waarom ik niet terugging naar de camping die ik 6km terug gezien had in Mirepoix maar iets daagde me uit. Toen ik na een halfuurtje duwen en uithijgen boven was kwam ik voor een gesloten hek en dacht dit is dus gesloten. Maar zag ook een camera en een intercom. Drukte op de belknop en er werd opgenomen en de poort naar "de hof van Eden zwaaide" open. Werd zeer persoonlijk ontvangen op deze retro camping vol met Amerikaanse caravans uit 50er jaren. Het geheel was werkelijk als een paradijs ingericht met allerlei bloemen en bomen. Deze plek staat voor mij qua camping op nummer 1 zie ook www.airstreameurope.com. leuke plek om eens met Thea te verblijven. Was ook geweldige Spaanse muziek en hapjes/drankjes gisteravond. Werd me nog aangeboden mee de Spa in te gaan maar ging op tijd naar bed om rond 6 uur weer op de fiets te stappen. Ben vandaag rond het middaguur in le Mas-dAnzil aangekomen en duik zo dadelijk het zwembad in. De warmte is nog steeds iets wat ik niet goed kan handelen maar pas me meer en meer aan bij de lokale gewoontes. Het Santiago gevoel begint nu te komen sinds de wegwijzer en de schelp die ik gister kreeg. Groetjes, Gerrit